Күңел төбе бигрәк тирән икән...

Юбилей бәйрәмнәре узганнарны барлау, күңел төпкелендәге хатирәләрне яңарту өчен дә уздырыладыр ул. Ә күңел төбе, ай-һай, тирән икән. Ташу киткәндәй кузгалды ул, газетаны башлап җибәргән коллегаларым, кино тасмасыдай, бер-бер артлы күз алдымнан узды. Юл башында дәртләнеп, рухланып эшләгән иҗатташларыбызның җидесе арабызда юк инде. Ә гадәтләре, талантлары, хәтта язган почерклары, кирәкле темаларны күтәрә белүләре белән күңелдә яши алар. Юбилей бәйрәмендә дә, әйтерсең лә, янәшәмдә булдылар. Әнә, керсез сабый кебек елмайган Гамир, аңа гына хас көр күңел белән, хезмәттәшләрен сәламли-сәламли түргә уза. Бер кырыйда тыйнак кына остазыбыз, «Якты юл»га нигез салган һәм аны 20 ел җитәкләгән Дамир Вагыйзов басып тора, Флера Сәйфетдинованың ихлас көлүе яңгырагандай була... Сагындыралар, якты хатирә булып күңел түрендә яшиләр алар.

Авыл хуҗалыгы бүлеген алып барган Гамир Гайфетдинов белән без шәһәр газетасында ук бергә эшли башладык. Читтән торып университет тәмамлады, халык театрында уйнап, онытылмаслык образлар тудырды. Кулына гармун алса, җырлап җибәрер, Сабантуйларында мәйдан тоткан көрәшче дә иде. Нечкә күңелле, романтик рухлы иде ул. Күңелендә кайнаган хисләре шигырь булып газета битләренә тамып, күренекле шагыйрьләрдән уңай бәя алды. Тик гомерен ул шигърияткә түгел, ә журналистикага багышлады. Авылда туып-үскән егет газетага килгәч, баш-аягы белән авыл тормышына чумды. Буразналарга маңгай тирләрен тамызып, иген үстерүчеләр, алны-ялны белмичә терлекчелек фермаларында эшләүчеләр, Чулман буендагы ак каланы төзүчеләр турында берсеннән-берсе матур язмалар, очерклар тудырды. Хезмәт кешесенең тормышында җитенкерәмәгән яклар турында борчылып, йөрәге әрнеп язды. Ару-талуны белми иде ул...

Көтмәгәндә рәхимсез авыру Гамиребезгә бәйләнеп, бер-бер артлы ике катлаулы операция ясатты. Шул кадәре көчле рухлы иде ул, авыру белән көрәште, өмет белән тулы шигырьләр язды. Без, коллегалары, аның янына еш барып йөрдек. «Яңа кеше алмагыз, «Якты юл»га кайтам әле мин, эшлисем килә», - дия иде. Төшенкелеккә бирелмәде, сызлануларны җиңеп, күңелендә яшьли кабынган шигырь утын дөрләтте. Өмет тулы көннәр белән ел артыннан ел узды. Бу елларда янәшәсендә олы мәхәббәте - Энҗесе булды, аны баладай тәрбияләде. Хәлен белергә баргач, хатынына урынын алмаштырышырга булышыйм дисәң, кагылдырмас иде: «Рәхмәт, яме, тимә. Энҗе генә авырттырмыйча эшли аны», - дия иде. Ә авыртулары бераз басылуга, көлә-көлә бергә эшләгән көннәрдәге мәзәкләрне искә алып сөйләр иде. Ни хәл итәсең, үлем Сабан туе батырыннан көчлерәк булып чыкты шул...

Газетабыз юбилеена әзерләнгәндә мин тагын аның шигырьләр җыентыгын кулыма алдым. Үләсен яхшы белгән ул, шигырьдән шигырьгә күчә-күчә укыйм. Кайберләре дога-васыять кебек.

Чатнады тормыш агачы

Кунак булып килдеңме?

Һич үкенмим

Бәхетле син, Гөлзадә!