Якты юл

Тукай районы

18+
Рус Тат
2024 - Гаилә елы
Яңалыклар

­Кай­ту­ың­ны кө­тәм, Фәй­рү­зәм!

Һәр ке­ше­нең яшь­ле­ген­дә бер мә­хәб­бәт та­ри­хы бу­ла. Кай­бе­рә­ү­ләр­нең мә­хәб­бәт юл­ла­рын­да үт­кән яз­мыш­ла­ры, ял­гыш­ла­ры го­мер буе оны­тыл­мый, йө­рә­ге­нә уе­лып ка­ла. Ми­нем бе­лән дә шу­лай бул­ды, кү­ңе­лем­дә һәр­ва­кыт шул мә­хәб­бә­тем та­ри­хы йө­ри, шу­ны олы­гай­сам да бә­ян итә­сем ки­лә.

Ги­гант КА­МАЗ за­вод­ла­ры тө­зе­лә баш­ла­гач, иле­без­нең төр­ле поч­мак­ла­рын­нан ха­лык Яр Чал­лы­га агы­ла баш­ла­ды. Биг­рәк тә яшь­ләр за­вод­лар тө­зе­ле­ше­нә аш­кы­нып кил­де­ләр. Ав­то­ги­гант бе­лән бер­гә шә­һәр дә үс­те. Рес­пуб­ли­ка­быз­ның төр­ле ра­йон­на­рын­нан да та­тар яшь­лә­ре Чул­ман тө­бә­ге­нә күп­ләп тө­зе­леш­кә кил­де­ләр. Егет­ләр-кыз­лар, эш­кә ур­на­шып, ту­лай то­рак­лар­да яшә­дек. Ул чор­лар­да бик кү­ңел­ле иде. Ми­не дә яз­мы­шым Чал­лы бе­лән бай­лә­де.
Эш­тән кайт­кач ки­чен Яңа шә­һәр­нең Гре­на­да пар­кы­на без, авыл­лар­дан кил­гән яшь­ләр, «Пя­та­чок»ка җы­е­ла идек. Кич­ке кү­ңел ачу­да кем­дер гар­мун уй­ный, кем­дер җыр­лый, кай­да­дыр би­и­ләр... Шу­шы ки­чә­ләр­дә егет­ләр-кыз­лар бер-бер­се бе­лән та­ныш­ты­лар, кем­нәр­дер пар­ла­рын тап­ты­лар, өй­лә­неш­те­ләр. Га­и­лә ко­рып, ба­ла­лар та­бып үс­тер­де­ләр.
...Фәй­рү­зә бе­лән мин шу­шы кич­ке уен­да та­ныш­тым. Ул Сар­ман ра­йо­нын­нан Чал­лы­га кил­гән, чәч­та­раш­ха­нә­дә эш­ли, ту­лай то­рак­та яши. Тиз ара­да аның чәч алу ос­та­лы­гы ту­рын­да­гы да­ны шә­һәр­гә та­рал­ды, чәч ал­ды­ру өчен аңа чи­рат то­ра­лар иде.
Гре­на­да пар­кы­на Фәй­рү­зә һәр­ва­кыт ип­тәш кыз­ла­ры бе­лән бер­гә­ләп чы­га иде. Ул баш­ка кыз­лар­дан үзе­нең чи­бәр­ле­ге бе­лән ае­ры­лып тор­ды. Ан­нан күп кыз­лар көн­ләш­те, күп егет­ләр аңа га­шыйк бу­лып, ти­рә­сен­дә бө­те­ре­леп йөр­де­ләр. Фәй­рү­зә­нең ма­тур, зә­вык­лы ки­е­нүе, үреп куй­ган то­лым­на­ры, янып тор­ган күз­лә­ре, ал­су йөз­лә­ре, ягым­лы ел­ма­ю­ла­ры, йом­шак кы­на сөй­лә­шүе кич­ке уен­га кил­гән егет­ләр­нең һу­шын ала иде. Фәй­рү­зә­гә мин дә га­шыйк бул­дым. Без аның бе­лән бер­ни­чә мәр­тә­бә та­тар­ча би­е­дек, күп­ме ке­ше көн­лә­шеп ка­рап тор­ды. Аны оза­та кай­тыр­га кай­чак­та ун­лап егет ар­тын­нан ба­ра иде.
Шу­лай бер «Пя­та­чок»тан соң Фәй­рү­зә­не мин оза­та кит­тем, ар­ты­быз­дан та­гын өч егет ияр­де. Фәй­рү­зә­нең ту­лай то­ра­гы ишек тө­бен­дә егет­ләр ара­сын­да кит­те чә­кә­лә­шү, һәр­бер­се Фәй­рү­зә­нең еге­те бу­ла­сы ки­лә. Су­гы­шыр­га бик ос­та идем, бо­лар­ны бе­рәм-бе­рәм бәр­гә­ләп таш­ла­дым.  Бер­ни­чә көн күз тө­бем­дә шул «су­гыш­та» ал­ган си­няк йөр­де, әм­ма ге­рой бу­лып кал­дым, дә­рә­җәм дә кү­тә­рел­де. Ул егет­ләр со­ңын­нан мин­нән га­фу үтен­де­ләр, алар бе­лән әле дус­ла­шып та кит­тек. Мин Фәй­рү­зә­не көн са­ен оза­та баш­ла­дым, кич­ке уен­нар­да без­гә ма­тур пар­лар ди­еп сок­ла­нып ка­ра­ды­лар. Без яшь, ма­тур идек. Мин сөй­гән ярым­ны һәр­ва­кыт көн­лә­дем, бу аны көч­ле яра­ту­дан туа иде. Бер-бе­ре­без­не бер­ни­чә көн күр­мә­сәк, оч­ра­шу­га ук ко­чак­ка таш­ла­на идек, тат­лы ирен­нә­ре­нең тә­ме һа­ман да сак­ла­на сы­ман. 
Фәй­рү­зә бе­лән без­нең ярат­кан урын­нар «Ба­тыр» һәм «Чул­пан» ки­но­те­атр­ла­ры иде. Без бер ге­нә һинд фильм­ын кал­дыр­ма­дык, мә­хәб­бә­те­без дә шул ки­но ге­рой­ла­ры­ны­кын­нан ким бул­ма­ды.
Фәй­рү­зә бе­лән яр­ты ел­дан ар­тык шу­лай бер-бе­ре­без­не яра­тып, оза­ты­шып йөр­дек. Аның ту­ган­на­ры­на ку­нак­ка бар­дык, алар ми­не бик ошат­ты­лар. Ан­нан ми­нем ту­ган­нар­га да ба­рып йөр­дек. Ту­ган­на­рым Фәй­рү­зә­не бик ярат­ты­лар, үз ит­те­ләр. Хә­зер шу­ңа үке­неп йө­рим. Шул ча­гын­да ни­гә көч та­бып, ми­ңа ки­я­ү­гә чык, ди­мә­дем икән. Өй­лә­не­шү ту­рын­да сүз кат­ма­дым...
«Яшь­ли сөй­гән яр­лар ят­ка ка­ла», дип юк­ка гы­на җыр­ла­мый­лар­дыр, без­нең бе­лән дә шу­лай бул­ды. Без ае­рыл­дык. Мин га­еп­ле, Фәй­рү­зә­гә хы­я­нәт ит­тем. Ае­ры­лы­шу­га Фәй­рү­зә­нең дус кы­зы да га­еп­ле. Ул без­дән көн­лә­шә иде, аның үзе­нә бер ге­нә егет тә ка­ра­ма­ды, аны оза­та кайт­ма­ды­лар, шу­ңа да гарь­лә­нә иде. Ул кыз бик күп пар­лар­ның ара­ла­ры­на кер­де, аер­ды.
Фәй­рү­зә ми­не га­фу ит­мә­де, ара­лар су­ын­ды. Мин бу ае­ры­лы­шу­ны авыр хис­ләр бе­лән ки­чер­дем. Фәй­рү­зә дә ае­ры­лу га­за­бын­нан озак ва­кыт­лар  чир­лә­гән. Ул бик го­рур кыз иде, ки­че­рер­гә шул ирек бир­мә­гән ах­ры.
Мә­хәб­бәт га­зап­ла­ры ба­сы­лыр дип өмет ит­кән­ме, Фәй­рү­зә бер егет бе­лән та­ныш­кан­нан соң ки­я­ү­гә чы­гар­га җы­ен­ган. Алар­ның туй көн­нә­ре бил­ге­ле бул­гач, мин план кор­дым. Ике дус­тым­ны ча­кыр­дым да, туй көн­не Фәй­рү­зә­не ур­лар­га бул­дым. Туй мәҗ­ле­се Яңа ел бәй­рә­ме ал­дын­нан иде. Ур­лыйм да үзем­нең ту­ем­ны үт­кә­рәм! Хәт­та туй өчен Эле­ва­тор та­вын­да бер та­ныш­лар өен­дә та­бын хәс­тәр­ләр­гә куш­тым.
Лә­кин план ба­рып чык­ма­ды. Фәй­рү­зә­не ур­лар­га ба­рыр­га чык­кан көн­не ир­тә­дән үк көч­ле бу­ран чык­ты. Ма­ши­на­быз авыл юлын­да сүн­де, үзе­без туң­дык, ярый әле якын­да­гы бер авыл­га ба­рып исән кал­дык. Пла­ным ба­рып чык­ма­гач, ашау-эчү­дән кал­дым, авыр­дым. Ярат­кан ярым­ны югал­ту­ны бик авыр ки­чер­дем, Фәй­рү­зә­не юк­сы­ну­ым озак ел­лар­га су­зыл­ды.
Мин һәр­ва­кыт та­ныш­лар аша Фәй­рү­зә ту­рын­да бе­ле­шеп тор­дым. Туй­дан соң алар ире бе­лән Тө­мән як­ла­ры­на кит­кән­нәр, шун­да го­мер ит­кән­нәр.
...Фәй­рү­зә бе­лән 35 ел­дан соң ка­бат оч­раш­тык. Карт­лык сук­ма­гын­нан ат­лый баш­ла­гач, үзе эз­ләп тап­ты. Сен­тябрь баш­ла­ры иде, авыл­да бак­ча­да эш­ләп йөр­гән ва­кыт­та те­ле­фо­ным шал­ты­ра­ды. Та­ныш бул­ма­ган но­мер. Ан­да ягым­лы ха­тын-кыз та­вы­шы. «Хәл­ләр ни­чек?» – дип со­рый мин­нән. Үзе кө­лә. «Кар­та­еп бу­ла­мы?» – ди. Исе­мен әй­түе бул­ды – мин шап итеп җир­гә утыр­дым. Әйе, бу ми­нем ярат­кан Фәй­рү­зәм иде. Ту­ган авы­лы­на ку­нак­ка кайт­кан икән, ми­не кү­рә­се ки­лә.
Без җом­га көн­не Гре­на­да пар­кын­да оч­ра­шыр­га сүз ку­еш­тык. 
Парк­ка ир­тә­рәк ки­леп, кы­рый­дан гы­на кү­зә­тәм. Та­ныр­мын­мы икән? Фәй­рү­зә дә ки­леп җит­те, та­ны­дым! Бер-бе­ре­без­нең ко­ча­гы­на таш­ла­нып озак тор­дык. Ул елый, аңа ку­шы­лып мин елыйм. Бер-бе­ре­без­не са­гын­ган, кө­теп ал­ган оч­ра­шу иде бу.
Утыз биш ел эчен­дә Фәй­рү­зә бик үз­гәр­гән. Чәч­лә­ре­нә ак бәс­ләр кун­ган, йөз­лә­рен­дә җы­ер­чык­лар. Ел­лар ке­ше­ләр­не бик үз­гәр­тә шул.
Оч­раш­кач, Гре­на­да пар­кын­да элек кич­ке уен­нар бул­ган урын­нар­да йөр­дек, үзе­без утырт­кан ка­ен­нар­ны коч­тык, Фәй­рү­зә яшә­гән ту­лай то­рак янын­да үт­кән­нәр­не ис­кә тө­шер­дек. Яшь­лек сук­мак­ла­рын­нан үт­тек. Бер-бе­ре­без­не са­гын­ган­ны бел­дек.
Ка­фе­да Фәй­рү­зә бе­лән озак сөй­лә­шеп утыр­дык. Ул ки­я­ү­гә ми­ңа үч итеп чык­кан, ирен яра­тып яшә­мә­гән. Карт­лык көн­нә­рен­дә ты­ныч-та­ту гы­на ае­ры­лыш­кан­нар. Фәй­рү­зә ми­ңа: «Ник туй көн­не ур­лар­га ки­леп җит­мә­дең?» – дип со­рау бир­де. «Әгәр кил­гән бул­саң, си­нең бе­лән ка­чып кит­кән бу­лыр идем», – ди­де. Ул го­ме­ре буе ми­не са­гы­нып, сар­га­еп яшә­гән.
Фәй­рү­зә ту­ган як­ка яшәр­гә кай­тыр­га те­лә­ген бел­дер­де. Ул шә­һәр янын­нан Ту­кай ра­йо­нын­да­гы бе­рәр авыл­дан өй са­тып алыр­га те­ли икән.
«Мин си­ңа мәҗ­бү­ри та­гыл­мыйм, үзең уй­ла», – ди­де Фәй­рү­зә. Ба­шым кат­ты, ни дип әй­тер­гә дә бел­мә­дем. Без­нең 60 бе­лән 70 ара­сын­да ка­бат һинд мә­хәб­бә­те ка­бы­ныр­га ма­та­ша тү­гел­ме? Яшь­ле­гем­дә яра­тып йөр­гән яр­ны ни­чек итеп яз­мыш ко­ча­гы­на таш­лыйм соң? Юк, әл­бәт­тә! 
Мин аны Әгер­җе вок­за­лы­на ка­дәр оза­та бар­дым. Ул ки­ре кай­та­ча­гын әйт­те. Фәй­рү­зә шун­да ми­ңа «Мә­ү­лет, мин си­не яра­там» ди­гән куль­яу­лык бү­ләк ит­те. 
Мин сөй­гә­нем­не алып кит­кән по­езд юлы­на ка­рап бик озак ба­сып тор­дым. Хә­зер көн дә Фәй­рү­зәм­нең кай­ту­ын кө­тәм. Ал­да­гы­сын бер Ал­лаһ кы­на бе­лә...

Реклама

Следите за самым важным и интересным в Telegram-каналеТатмедиа

"Якты юл" газетасына язылыгыз һәм Тукай районындагы яңалыкларны, вакыйгаларны белеп торыгыз

https://podpiska.pochta.ru/press/%D0%9F9499

Реклама

Оставляйте реакции

0

0

0

0

0

К сожалению, реакцию можно поставить не более одного раза :(
Мы работаем над улучшением нашего сервиса

Нет комментариев